vrijdag, november 26, 1999

Religieuze tornado

Adembenemende televisie vanavond, de minimal movie aan het begin van de uitzending, eindexamenfilm van Cornelis Drijfhout met een budget van 45,- gedraaid, over het inpakken van Anouks koffer. Veel spannender wordt het niet meer. Zou de koffer dichtgaan en wat gebeurt er met Beertje Beertje? 

Zijn ze gek geworden bij Veronica! Wat zijn dat voor lulbeelden. Eerst gisterenavond tijdens live afscheid van Anouk een 10 minuten lang interview met een sprekende vliegenzwam, Paulus De Boskabouter over zijn eindscriptie. Ik heb er geen woord van verstaan. Ben er heel hard doorheen gaan schreeuwen. "Geluuuuuuuul, man. Ga naar huis, gek, jij mannetje van niets. Proleet, opzouten." Ook ik dronk hier een flesje Heineken en een flesje Grolsch bij. 

Wat bezielt de redactie om woest brainstormend met dit soort onderwerpen op de proppen te komen"? Je hebt drama, unieke live-beelden, honderden mensen bij de hekken buiten en waar komen ze mee aankakken? Met een op borgtocht vrijgelaten
professor Lupardi. Nu ophouden, ja! Maak me echt kwaad. 

Diepe ontroering bij Willem. Lijdt ernstig aan het Frans Bauer syndroom, namelijk als levensdoel hebben ooit nog eens betegelde badkamer voor je ouders te kunnen betalen. Frans laat zich in Duitsland na 12 uitverkochte concerten in het Neue Deutsche sportpaleis uitbetalen in 4 leuke bijpassende handdoekjes.

Willem zag zijn droom gisteravond aan zich voorbijkomen, een ligbad voor zijn ouders. Overigens helemaal passend in de huidige Country and Kitchen trend. Niets gezelliger dan een oud bad in de tuin en een vermolmde regenton als aanrecht. Leuk woonidee: schilder de aangeklede muisjes van Marjolein Bastin op u bed, een gevoerde oude roeiboot. 

Briljante zet van Veronica, dat bad. Verschillende scenario's mogelijk.

Meest voor de hand liggende: gestommel en gemurmel des nachts, streams op testbeeld, bewoners worden volgende ochtend wakker en Maurice zit al in de tot oldtimer omgebouwde badkuip. Snaren van Ruuds gitaar, kapot geknipt met tangetje, gebruikt voor de aandrijving. Koekepan van Willem is handvat van afgeslagen. Dient als stuur.  En van Karins broek leren handschoenen en leren muts geknipt. Medebewoners moeten hem de hele dag door de tuin heen duwen en roepen: "Maurice pas op, wat ga je hard!!" 

Ruud zal er achter komen dat het bij een spontane ejaculatie vrijgekomen wekenlang in de diepste krochten van zijn immense lichaam opgehoopte zaad zich als een agressieve vetvlek over het water verspreidt en zich hardnekkig aan het ijzer hecht. Resultaat, 45 kleine kwalachtige wezentjes vastgekoekt aan de randen van het bad als Willem al klaar staat met zijn handdoekje om een frisse duik te nemen. 

Karin zag je precies hetzelfde denken als miljoenen andere Nederlanders:
Regie, monteer dit zo dat wij Karin niet naakt in het water hoeven te zien stappen"

Absoluut doemscenario, maar ook niet helemaal uitgesloten: Bart, die blijft volhouden, woest gebarend en zijn woorden kracht bijzettend met gedreun op de onderkant van het bad, dat een goede reiniging alleen buiten plaats kan vinden. Badkuip naar buiten, Bart laat zich in water glijden en we zien Maurice met een föhn de tuin betreden. Streams op zwart. Weer beeld. Bart, nog na-rokend, met hetzelfde kapsel als zijn broer in een molton gewikkeld tegen de borst van Maurice aan. Maurice, ontroerd, voor de tweede keer binnen 24 uur: "Had je niet verwacht hè, Bart!"

Wat een ontroerende scène, vanavond. Ondertussen terdege de buikwand van Bart bevoelend, terwijl deze Maurice toch nog enkele seconden daarvoor als een baal natte katoen door de kamer had geworpen, die totale nederigheid en vreugde; "Had je  niet verwacht hè, Bart" Ik denk dat ik wel weet waar Maurice hier op doelde. Niet op zijn onvermoede kracht. Ruud wist er al van. Kijk vanavond naar de herhaling en je hoort Ruud zijn mond voorbij spreken: "Als jij je kut voelt, Maurice..." 

Mag ik even weten wat dat opeens voor een belachelijk gedoe is met die te pas en te onpas het huis binnengedragen etenswaren van een bepaald merk.

Morgen dit gesprek in de tuin:
"Mmmmmm, dat was lekker"
"Wat eet je daar, Maurice en wat zit je haar vol en soepel"
"Ja, het is iets nieuws, dat moet jij ook eens proberen, Ruud, met je haarprobleem"
"Nee, Maurice, niets helpt, ik heb last van de alles wegvretende Siberische Hoofdluis"
"Ben je gek Ruud, hier, kijk, dit is een cracker op basis van Sisal en Wilde Nootmuskaat. Sisal houdt het haar mooi gezond en veerkrachtig en de nootmuskaat zorgt voor een reiniging van binnenuit"
"Dat ga ik meteen proberen, Maurice"

Ik vond het vanavond toch weer iets te gezellig. Eerst dat gegooi met eten. Een bijzonder krachtig gebed van Ruud want nog niet klaar of de plakken bloedworst worden als manna  op drift in een Religieuze Tornado van heb ik jou daar Ruud vol in het gezicht geblazen. De orkaan Mozes bereikte snelheden van 400 kilometer per uur. 

Daarna dat bier drinken en de Claus Partyhouse ambiance in de slaapkamer. Wat is dat voor onzin! Kan er een pittig weekopdrachtje overheen? Niets fysieks graag, dus niet zeehonden dresseren of abseilen van dak, nee, zet ze maar lekker aan het denken op de bank.  Minstens over de zin van het leven. Verplicht dicussieren over moeilijke onderwerpen, zoals religie of euthanasie. Verdieping willen we! En ruzie. 

Las vanavond de in Viva een interview met Bianca. Vindt zichzelf een prettige radiostem hebben. Ja, misschien als je 4 jaar op de vlucht bent geweest voor het Moffentuig, de bodem uit je bestaan is geslagen en als je Bianca dan door het radiootje in het uitgeholde boek hoort misschien dat je daar onder bepaalde omstandigheden, bijvoorbeeld met een aan stukken geschoten been gezellig naast naast je in de modder enige troost uit zou putten, maar verder lijkt het mij dat je dit diep in de zondagnacht op Radio Oosteinderplas moet programmeren. Wel een groot voordeel dat je haar niet ziet, dat moet ik toegeven. 

Hetzelfde voordeel dat u hebt bij Nico Dijkshoorn.