Naar Amerika

Een droevig voorbeeld vanavond van wat een reis van een jaar naar het Grote Amerika kan doen met Nederlanders. Bart vertelde er een paar afleveringen geleden over, zijn healing in het Lourdes in het Westen. Veel geleerd over zichzelf daar. 

Wat dat al niet aan rampzaligs heeft opgeleverd, dat Krelis gaat naar Amerika Syndroom hier. Eén van de afschrikwekkendste voorbeelden is wel The Golden Earring die als een stevig rockende band, met de wereld aan hun voeten, richting Amerika vertrokken en als psychedelische met hoofddoeken en Afghanistanjassen behangen Beautifull People terug kwamen. Vier maal de mannelijke variant van Joan Baez op Schiphol. Amerika was er nog niet klaar voor geweest. Jammer. 

Ik vond Bart net een tikkeltje te zelfverzekerd vanavond. Eerst dat Donald Duck padvinders vakantieboek raadsel van hem. Geef die vogel een stuk papier en een stompje potlood en hij wordt Een Denker. Briljant vraagstuk geformuleerd. Hij leerde de vrouwen iets vanavond. Hij hielp ze fijn op weg, onze jonge intellectueel. Hij jongleerde met sterren en planeten en vanavond draaiden ze allemaal om hem heen, Bart, met zijn volkomen relaxede broek aan. Zelfs Willem die een ander ook zelf graag iets laat ontdekken, als hij er maar steeds vlak bij in de buurt mag staan vind ik beter te verdragen dan wat ik vanavond zag. Heb het opeens weer een beetje gehad met Bart. Kan iemand het even grondig met hem oneens zijn? Waarom doet niemand dat? Dat is voor mij één van de raadsels? Waarom niet gezegd: "Hé, Bart. als we nou zeggen dat je voor je leeftijd heel slim bent, is het dan goed" Of zeggen: "Ik weet ook een raadsel: "Het loopt met groen schuim om zijn mond tegen een schutting aan bij militaire samenzang" Beetje pit er in! Niks twee uur sporten. Houd op. Ik wil niet twee uur kijken naar een kudde op hol geslagen dampende wisenten in de tuin. Steek je energie in het vernederen van de medebewoners,  dat had ik een goed advies gevonden. Speel het persoonlijker, op de man. 

Maar wat zien we, een fluisterend gesprek tussen Bart en Willem. Dat stond  intelligent, dat potlood tegen het voorhoofd geleund, tijdens het gesprek! Zelfde format als enkele columns geleden, Gewone Nederlanders Denken Mee Over de Wereld alleen nu uitgezonden vanuit Het Land Van Ooit, live uit het kabouterhuisje.

Prachtig beeld schetste Ruud in de dagboekkamer van zichzelf. Een natuurmens pure sang. Kan een uur naar een boom kijken en kijkt nu, bij gebrek aan andere groeiende dingen uren lang naar zijn wimpertjes. Ook érg voor de hand liggend als je een natuurmens bent, om 3 maanden in een huis te gaan zitten. Grenzen verkennen heet dat. 

Ik vind het ontluisterend om naar te kijken, de degeneratie van Ruud. Dit gun je je ergste Willem niet. Is dit de man die ons de eerste weken teisterde met een salvo onwaarschijnlijke verhalen van heb ik jou daar? Niets van over. Wel weer een mooi menselijk gebaar van Willem om toe te geven dat hij af en toe ook wel eens met een klapperend lid wakker wordt. Niets menselijks is hem vreemd. Bart heeft nog steeds erecties om 09.00 uur des ochtends Amerikaanse tijd. 

Maak me echt zorgen over Ruud. Die is letterlijk en figuurlijk een enorme bovendruk aan het ontwikkelen. Wordt prachtige televisie als hij er op een donderdagavond uit komt. Houdt zich in, laat zich alle interviews welgevallen en heel Nederland hoort geen één vraag en geen één antwoord. Men denkt maar een ding: "die gaat naar huis en dan ontzettend neuken." Ruud zal ooit weer copuleren en wij rijden de 1e avond allemaal een beetje mee op zijn majestueuze rug. 

Dat vind ik de grote taboedoorbreking van dit programma, dat je leert om je medemens naakt voor te stellen, zwaar zwoegend op iemand die je niet kent. Bij de bakker heb ik het nu ook en wandelend door Amsterdam. Een permanente stroom voorbijgangers die ik me niet anders kan voorstellen als met elkaar versmeltend. Hoe zeg je dat netjes. Hij voelde dat zijn liefde zich verhief en wist dat dit brandende vuur, deze pulserende bal vol gevoel  die uit zijn lendenen opsteeg niets anders kon betekenen dan liefde, liefde voor deze willige vrouw die zich in al haar glorie als
een romige mossel aanbood. Niet helemaal stijlvast, maar het gaat om het idee. 

Heb een beetje research gedaan, naar die bijnaam van Maurice.  Ina.  Zo ontroerend verklapt door zijn vader in de vorige donderdaguitzending. Alles valt opeens op zijn plaats. Maurice zijn sterk achteruitgaand verbale vermogen is mij in één klap duidelijk. De vader bedoelde Maurice zijn bovenplaatje van de beugel. Per ongeluk bij zijn ouders laten liggen. Vader zendt geheime boodschap naar Maurice. "Prachtig, die plaat, Ina". Niets blijft onopgemerkt. Big brother's watching you. 

Nog wat steekwoorden naar aanleiding van late uitzending. 

Jongste broer van Bart. Noodlottige ontploffing in haargrens tijdens gepiel met scheikundedoos. Probeert samen met Bart het Absolute Niets te boetseren. Voor eeuwig een vastgelijmde pannenspons op het hoofd.

Vriendin van Maurice. Praat over hem met dezelfde affectie als voor de Veelkruinige Langtandcavia. Maurice heeft een heel mooi karakter weet zij te melden. En hij verhaart licht. 

Bij vader en moeder van Anouk in komende herhalingen graag weer die fijne dixieland, regie!
Moeder droeg sjaaltje waar Karin de levende handschoenen van heeft. De panterprint is weer helemaal terug.

Leuk item over Middeleeuwse piskijker die prachtige imaginaire verbanden legde tussen de karakters. Volgende week een man die aan het aantal pitten op een aardappel af kan lezen wat voor weer het in 2024 wordt ongeveer ter hoogte van Almere. Studiopubliek hangt ademloos aan zijn lippen. 

Tijdens uitzending op 31 december, terwijl Ruud triomfantelijk over de rode loper loopt, een leuk item over voetzoolreflectietherapie met duidelijke tekeningen er bij! 

Anouk gaat met haar zus, om tot rust te komen, naar Bjoetievarrum, een prachtig plaatsje vlak onder Tunis. Een prachtcadeau van veronica!

Veronica doet sowieso niet lullig. Een badkuip van verweerd metaal, nog bewerkt door Arend Kaapskogel toen hij iets voor het Stedelijk deed in het thema hygiëne.
Volgende week verlaten 4 van de vijf bewoners noodgedwongen het huis omdat er een roestachtige, het lichaam snel aanvretende schimmel vanuit de reet over het lichaam trekt. Alleen Maurice die op een autootje in het bad zat komt met de schrik vrij.