Cajun koken met Ruud
Prachtige, niet gespeelde naïviteit vanavond, aan de keukentafel. Naar de keel grijpende discrepantie tussen wat er in de buitenwereld aan de hand is en wat de bewoners vermoeden dat er aan de hand is.
Maurice denkt zelf te kunnen bepalen of hij wel of niet op de televisie komt.
Gisteren ontluisterende beelden gezien van de 1e Willem Fanclubdag. Die heeft helemáál geen idee wat hem boven het hoofd hangt. BZN, die zingen alleen maar en die hebben al een rondreizend leger van behoeftige medemensen achter zich aan die tijdens ieder optreden hopen op een spontane healing door Jan Keizer en anders desnoods door de basgitarist, maakt niet uit!
Keizers hartaanval is net iets minder pikant dan het plotseling overlijden van de altijd gezellige en goedlachse Nico Haak wiens beeltenis op het moment van plotseling verscheiden net in 500.000 fout van de Story-persen rolde. Vrolijke Haak met een genezende armband om de arm.
"Ja, het helpt echt" schreeuwde de kop, terwijl hij net in zijn honkytonkysinaasappelkissie werd gemanoeuvreerd.
Maar, dat hele leger behorrelvoeten, kansarmen en potentiële stalkers, dat is nog niets vergeleken met wat die Willem achter zich aan gaat krijgen. Dramatische beelden gisteren. Eerst een zaalvoetbalwedstrijd helemaal in de geest van Willem, dus twee maal vijf spelers die alleen maar 40 minuten uit waren op eigen succes.
Scoren!!! En daarna fijn met zijn allen kijken naar de held, op een immense videoscreen. Was helemaal schrikken.
Inmiddels uiterlijk van de dwerguitvoering van Clint Eastwood in een vergeten film uit 1963. Zet Willem in dat ijzeren bad, zet er een hoge mondharmonica onder en een nieuw Genre is geboren, de Friesche Pygmeeën Western.
Ruud daar hebben we het niet eens over. Ik houd mijn hart vast voor het moment dat die er uit komt. Stel je voor, je gaat er in als Mister Gewoon, doet je dingetje in dat huis, zet heel ontroerend een petje op om je broer te laten merken dat je aan hem denkt, wat door Karin overigens ontzettend vals werd uitgelegd, maar straks meer daar over, je komt er uit, winnaar of niet, en heel Nederland valt achterover als je het woord "maatje" gebruikt. Brood kopen staat gelijk aan suïcide.
Hele straat achter hem aan. Hit van het alter-ego van Peter Koelewijn, meestal wel paraat als er in te cashen valt op een onverwacht mediafenomeen, klinkt uit de openstaande ramen: "Potverdikke, mag ik jou likke, of ben jij een maatje te klein?"
Heb ik één keer mee in een kleedkamer mogen zitten, met het verschijnsel Koelewijn. Moet je dan zogenaamd diep respect voor hebben omdat hij de eerste in Nederland was die een aandoenlijke poging tot swingen deed.
Kwam op studentenfeest voor een paar rooie met dat-tape en 3 kledingrekken langs waaien. Koos voor een stemmig Hein de Kort t-shirt, want studenten, nou je weet het wel, en vertrok 20 minuten later in vliegende vaart weer het gebouw. Meesterlijk.
Klassieke goede raad aan ons: "Jullie moeten Boule Boule gaan spelen" Tot op de dag van vandaag niet opgevolgd.
Karin zat er een beetje naast. Groeit steeds meer in haar rol, ook qua uiterlijk, van dominante heks uit Sneeuwwitje. Ziet niet graag mensen om zich heen met een ziel zo glad als ebbenhout. Wat een slap geouwehoer over dat petje. Ruud, veel te aardig, begreep het nu wel, ja, ja, nee, ja joh, nu heb ik hem door, maar mag ik zo vrij zijn om er even helemaal niets van te begrijpen.
Allereerst zet het Karin neer als een vertegenwoordigster van de generatie die de pet nog uitsluitend ziet al een bedekking op het hoofd tegen regen. Iets wat je op hebt tegen oorontsteking of eens lekker diep over je kop doet op een trekker.
Dat iemand dit opzet louter omdat hij het prettig vindt, zoals zij met die panterkokers om haar arm, of om veel emotioneler redenen, zoals bij Ruud, dat is nieuws. Karin leert veel. Karin is iemand die in de metro, net Tros Aktua gekeken, de zakken van haar jas dichtnaait en altijd met haar rug in een hoek gedrukt staat.
Maar wel weer heel enthousiast aan de familie thuis vertellen dat er iemand, waarschijnlijk vanuit de handenarbeidles op school, naast haar had zitten knutselen met een stukje zilverpapier en een citroen. Over naief gesproken.
Heel Nederland draagt een pet! Hallo, wakker worden! Het generatieconflict in Nederland spitst zich, ook in het onderwijs, toe op een verbeten strijd over hoofddeksels. Hoofddoekjes en petten in de klas, hot items. Maar hebben wij het ooit gehad over die vormeloze drollen die men vanuit de jaren 70 de jaren 90 binnen heeft gesmokkeld, ik doel op het schoenenmerk Roots, gemaakt uit Slavenleer. Nee, dat zag er fijn uit, die sterk naar rechts hellende lelijkste schoenen ooit, waar men een volkomen natuurlijke tred in zou hebben. Dan maar een slepende tred. Weiger ook te geloven in de come-back van de sandaal. Ook van Nike blijft het een van de meest impotenterende schoenen ooit gemaakt.
Karin draagt de normen en waarden met zich mee van een 94 jarige. Fel verontwaardigd over soft-drugs. Is één van de duizenden apenstonede mensen die in Amsterdam met Koninginedag zwaar hallucinerend de eerste hulp op worden gedragen. Plakje Haas Cake van schatten van kinderen gekocht in park. Let er maar eens op hoe vaak zij conflicten wegwuift met : "volgens mij heeft het met leeftijd te maken". Ik denk zelf dat het met onbevangenheid en eerlijkheid heeft te maken.
Zo, dat is er uit. Voor zover mijn denkbeelden over Maria.
Wie van u zou van Willem, ondertussen doorkokend, willen horen, "dat je best wel kwaliteiten hebt". Ik niet. Bart ook niet, zo te zien. Als Geestelijke Kabouters als Willem dat soort dingen over je gaan zeggen ben je gedoemd, lijkt mij.
Verwachting voor deze week, een onvrijwillige demonstratie Cajun koken, namelijk het binnen 2 seconden zwart dichtschroeien van vlees of vis in withete pan, als Ruud nietsvermoedend de tuin in komt wandelen en soepeltjes, met een zweefduikje zelfs, in de badkuip springt die net 6 dagen boven het vuur heeft gehangen. Zit voor eeuwig op zijn rug vast, die kuip.
In het eindshot van BB zie je nog de poging om Ruud af te blussen, maar tevergeefs. Karin neemt het hem vervolgens weer kwalijk dat hij steeds die tobbe meeneemt op zijn rug in de dagboekkamer, om zeg maar heel schoon en hygiënisch over te komen. Ruud doet de komende jaren alleen maar liggend interviews en viert over een jaar of tien, als de kuip inmiddels is overwoekerd door origineel wild vlees van Sabine, let op het keurmerk, triomfen in de heropvoering van The Elephant Man bij het Zuidelijk Toneel.
Beetje veel. Morgen meer en minder.
Maurice denkt zelf te kunnen bepalen of hij wel of niet op de televisie komt.
Gisteren ontluisterende beelden gezien van de 1e Willem Fanclubdag. Die heeft helemáál geen idee wat hem boven het hoofd hangt. BZN, die zingen alleen maar en die hebben al een rondreizend leger van behoeftige medemensen achter zich aan die tijdens ieder optreden hopen op een spontane healing door Jan Keizer en anders desnoods door de basgitarist, maakt niet uit!
Keizers hartaanval is net iets minder pikant dan het plotseling overlijden van de altijd gezellige en goedlachse Nico Haak wiens beeltenis op het moment van plotseling verscheiden net in 500.000 fout van de Story-persen rolde. Vrolijke Haak met een genezende armband om de arm.
"Ja, het helpt echt" schreeuwde de kop, terwijl hij net in zijn honkytonkysinaasappelkissie werd gemanoeuvreerd.
Maar, dat hele leger behorrelvoeten, kansarmen en potentiële stalkers, dat is nog niets vergeleken met wat die Willem achter zich aan gaat krijgen. Dramatische beelden gisteren. Eerst een zaalvoetbalwedstrijd helemaal in de geest van Willem, dus twee maal vijf spelers die alleen maar 40 minuten uit waren op eigen succes.
Scoren!!! En daarna fijn met zijn allen kijken naar de held, op een immense videoscreen. Was helemaal schrikken.
Inmiddels uiterlijk van de dwerguitvoering van Clint Eastwood in een vergeten film uit 1963. Zet Willem in dat ijzeren bad, zet er een hoge mondharmonica onder en een nieuw Genre is geboren, de Friesche Pygmeeën Western.
Ruud daar hebben we het niet eens over. Ik houd mijn hart vast voor het moment dat die er uit komt. Stel je voor, je gaat er in als Mister Gewoon, doet je dingetje in dat huis, zet heel ontroerend een petje op om je broer te laten merken dat je aan hem denkt, wat door Karin overigens ontzettend vals werd uitgelegd, maar straks meer daar over, je komt er uit, winnaar of niet, en heel Nederland valt achterover als je het woord "maatje" gebruikt. Brood kopen staat gelijk aan suïcide.
Hele straat achter hem aan. Hit van het alter-ego van Peter Koelewijn, meestal wel paraat als er in te cashen valt op een onverwacht mediafenomeen, klinkt uit de openstaande ramen: "Potverdikke, mag ik jou likke, of ben jij een maatje te klein?"
Heb ik één keer mee in een kleedkamer mogen zitten, met het verschijnsel Koelewijn. Moet je dan zogenaamd diep respect voor hebben omdat hij de eerste in Nederland was die een aandoenlijke poging tot swingen deed.
Kwam op studentenfeest voor een paar rooie met dat-tape en 3 kledingrekken langs waaien. Koos voor een stemmig Hein de Kort t-shirt, want studenten, nou je weet het wel, en vertrok 20 minuten later in vliegende vaart weer het gebouw. Meesterlijk.
Klassieke goede raad aan ons: "Jullie moeten Boule Boule gaan spelen" Tot op de dag van vandaag niet opgevolgd.
Karin zat er een beetje naast. Groeit steeds meer in haar rol, ook qua uiterlijk, van dominante heks uit Sneeuwwitje. Ziet niet graag mensen om zich heen met een ziel zo glad als ebbenhout. Wat een slap geouwehoer over dat petje. Ruud, veel te aardig, begreep het nu wel, ja, ja, nee, ja joh, nu heb ik hem door, maar mag ik zo vrij zijn om er even helemaal niets van te begrijpen.
Allereerst zet het Karin neer als een vertegenwoordigster van de generatie die de pet nog uitsluitend ziet al een bedekking op het hoofd tegen regen. Iets wat je op hebt tegen oorontsteking of eens lekker diep over je kop doet op een trekker.
Dat iemand dit opzet louter omdat hij het prettig vindt, zoals zij met die panterkokers om haar arm, of om veel emotioneler redenen, zoals bij Ruud, dat is nieuws. Karin leert veel. Karin is iemand die in de metro, net Tros Aktua gekeken, de zakken van haar jas dichtnaait en altijd met haar rug in een hoek gedrukt staat.
Maar wel weer heel enthousiast aan de familie thuis vertellen dat er iemand, waarschijnlijk vanuit de handenarbeidles op school, naast haar had zitten knutselen met een stukje zilverpapier en een citroen. Over naief gesproken.
Heel Nederland draagt een pet! Hallo, wakker worden! Het generatieconflict in Nederland spitst zich, ook in het onderwijs, toe op een verbeten strijd over hoofddeksels. Hoofddoekjes en petten in de klas, hot items. Maar hebben wij het ooit gehad over die vormeloze drollen die men vanuit de jaren 70 de jaren 90 binnen heeft gesmokkeld, ik doel op het schoenenmerk Roots, gemaakt uit Slavenleer. Nee, dat zag er fijn uit, die sterk naar rechts hellende lelijkste schoenen ooit, waar men een volkomen natuurlijke tred in zou hebben. Dan maar een slepende tred. Weiger ook te geloven in de come-back van de sandaal. Ook van Nike blijft het een van de meest impotenterende schoenen ooit gemaakt.
Karin draagt de normen en waarden met zich mee van een 94 jarige. Fel verontwaardigd over soft-drugs. Is één van de duizenden apenstonede mensen die in Amsterdam met Koninginedag zwaar hallucinerend de eerste hulp op worden gedragen. Plakje Haas Cake van schatten van kinderen gekocht in park. Let er maar eens op hoe vaak zij conflicten wegwuift met : "volgens mij heeft het met leeftijd te maken". Ik denk zelf dat het met onbevangenheid en eerlijkheid heeft te maken.
Zo, dat is er uit. Voor zover mijn denkbeelden over Maria.
Wie van u zou van Willem, ondertussen doorkokend, willen horen, "dat je best wel kwaliteiten hebt". Ik niet. Bart ook niet, zo te zien. Als Geestelijke Kabouters als Willem dat soort dingen over je gaan zeggen ben je gedoemd, lijkt mij.
Verwachting voor deze week, een onvrijwillige demonstratie Cajun koken, namelijk het binnen 2 seconden zwart dichtschroeien van vlees of vis in withete pan, als Ruud nietsvermoedend de tuin in komt wandelen en soepeltjes, met een zweefduikje zelfs, in de badkuip springt die net 6 dagen boven het vuur heeft gehangen. Zit voor eeuwig op zijn rug vast, die kuip.
In het eindshot van BB zie je nog de poging om Ruud af te blussen, maar tevergeefs. Karin neemt het hem vervolgens weer kwalijk dat hij steeds die tobbe meeneemt op zijn rug in de dagboekkamer, om zeg maar heel schoon en hygiënisch over te komen. Ruud doet de komende jaren alleen maar liggend interviews en viert over een jaar of tien, als de kuip inmiddels is overwoekerd door origineel wild vlees van Sabine, let op het keurmerk, triomfen in de heropvoering van The Elephant Man bij het Zuidelijk Toneel.
Beetje veel. Morgen meer en minder.
<< Home