De reünie

Over back to basic gesproken. Dat elektronisch oortje van Rolf Wouters, dat gebruiken ze bij de Zuid-Afghaanse staatstelevisie. Er zat een complete drive-inn show achter zijn oor, met zo'n mooie ouderwetse kruldraad. Ik moest er steeds naar kijken. 

En naar Mona natuurlijk. Die had, om het een beetje thematisch te houden, de panty's aan van de Zuid-Afghaanse presidentsvrouw, ten prooi gevallen aan het verzet en 47 kilomter aan haar haren door de savanne gesleept. Zo zagen ze er ongeveer uit, de pantys. Als ik één keer een niet gewild kijkje in de keuken kreeg dan was het wel tijdens de hug van Ruud en Mona. Ik schreeuwde weer van alles, maar kon het niet bezweren. Wij keken de Koningin Van De Nichten recht op haar behaarde Amsterdamse togus. Maar, ik ga te snel van start. Laten wij bij het begin beginnen.

Prachtige spontane opkomst van de oud-bewoners. Ruud door zeven man rechtop gehouden. Veel in het gelaat slaan. Ruud, jongen, Ruud, hoeveel geld heb je gisteren verdiend, steek eens vingers op. Goed zo, 9. En waar houd je van, Ruud, Ruud, er bij blijven, niet wegvallen, waar houd je van? Nee, niet dikke ballen, je houdt van , je houdt van.....Bi? Bi?  Nee, je houdt niet van Bi, dat is Martin, jij houdt van Bibi. En nou dat huis in jongen, ja, sta je los? Probeer eens, ja, hop, ga maar.." 

En daar kwamen de gladiatoren om zich te laten ondervragen door het achterlijke neefje van Julius Ceasar.
Willem in het geinige tot overhemd verknipte theedoekje en Bart vooral op zijn hoede. Zelden een duidelijkere tegenzin gezien als bij Bart. Zeg maar het  omgekeerde van Mona en Martin (prachtige naam voor een accordeonduo, realiseer ik me nu), die pas echt los kwamen toen Reneetje in beeld was. Dit wordt zeker uitgezonden, ik ga lekker gek doen.

Ik vond de binnenkomst van Bianca en Mona ook heel ontroerend. Mona met een vegetarische panter om haar lichaam heen gedrapeerd en Bianca, de Koningin van de Wadden voor deze gelegenheid met een hele zeehond om haar nek. Stond haar
leuk, dat wijd uitstaande elektrocutiekapsel. Ze zat nog niet aan die ontzettend leuke tafel, die , en durft u dat nu ook eens, de kamer tot een dynamische eenheid maakte door alleen maar een paar van die heel speelse accenten zoals rieten stoeltjes en een grove afwerking van het bovenblad, of ze had het hoogste woord. 

Veel minder grof afgewerkt was vanavond Bianca haar eigen bovenblad, want, geinig woonidee, je zag tijdens het gesprek met Maurice en Karin dat zij, trendhoppertje, op de plek van haar tepels twee schilderijhaken had laten monteren, opdat ze, inspiratie kan opeens toeslaan, vooral bij een zo theatrale persoonlijkheid als Bianca, de geactionpainte innerlijke gematerialiseerde explosies direct op kan hangen. Maakt haar wel weer volkomen kansloos voor de door haar zo felbegeerde fotoreportage in de Playboy, maar daarentegen wel weer heel aantrekkelijk als de eerste playmate van Eigen Huis En Tuin.

Wat mij brengt bij de binnenkomst van de vier tieten (ook leuke naam voor accordeonduo) Tara en Sabine. Sabine nog steeds met die levende bos Thais Wier op haar hoofd, die vegetarische bijeengebonden tahoestruik. Je moet er steeds naar kijken, hebt u dat niet? En uiteindelijk die vreselijk leuke opkomst van Martin, de beroemde bandparodist, die een pointeloze, door merg en been gaande grap had ingestudeerd met ballonnetjes. Zonder dat hij het weet waarschijnlijk zijn gedoemde voorland, met Mona het land door, eeuwig in die panty, en terend op nog een sprankje herkenning vouwt hij tekkels van lange ballonnetjes voor ongeïnteresseerde jeugd.

Hoorde u het ook, Ruud, toen Cas Spijkers, die voor deze gelegenheid zijn dictie nog Sesamstratiger had gemaakt, opsomde wat er allemaal te eten was, steeds luider denken, denken, Ruud, koppie er bij blijven, het is een kok, ja, het is een kok en die koken maar ik wil niet, ik wil kaneelbiscuit voor Bibi heb ik het allemaal gedaan en zonder die 17000 gulden per uur was het gewoon, echt mensen, niet mogelijk geweest, want ik bracht toch sfeer met dat geknuffel verdomd als het geen kok is, ja, man, kijk dan, die muts enz. enz. Hij was erg de weg kwijt Ruud. Ontluisterend.

Het gekke is dat als Mona over vegetarisme begint, dat ik dan juist heel voorzichtig het taboe op kannibalisme weer wil doorbreken. Zag u het niet, dat pulserende vlees door dat gat in de panty heen. Laat het eens bezinken. 
Heel leuk vond ik ook de opmerking van Maurice dat hij zo vreselijk populair is in Schotland. Dat klopt. Ik was vorige week nog in Schotland en ze zijn daar he-le-maal gek van Maurice. Wat die jongen daar heeft losgemaakt, dat begrijp je pas als je er geweest bent. Maurice handpoppetjes , Maurice levensgroot voor iedere winkel, met een rode baard opgeplakt. Speciaal Maurice-ijzerdraad. Grootheid daar, kan je je hier niet voortstellen. Over vijf jaar moeten we weer allemaal naar de Ahoy als er zo'n stampende en beukende groep Schotse dansers met zijn 180-en een woeste, op Maurice zijn body-language geïnspireerde dans om een tafeltennistafel heen doen.

En toen weer Ruud. Hoort "liefdadigheid"en dan zit die pavlov-reactie er al goed ingeramd. "Wie is er voor kanker? Jij, Bianca, voor kanker? Ok, wil dan iedereen van malaria zijn hand opsteken? Goed. En dan Oud-Friese Skòmlûûs, wie wil dat?"

Robert ten Brink zal er wel weer een aardig programma van smeden, "Lachen met Patienten". Integer mens, Robert.

Ik vond het ook goed dat Sabine teruggekeerd was in de moederschoot. Ze had aan haar mammie gevraagd of ze in de Playboy mocht. Ja, ze was gewaarschuwd door Tara. Keihard werken was het, dat onderschat iedereen enorm. Ze had niet één maar twee dagen een photo-shoot gedaan, nou ze had betonvlechters gesproken, die hadden het nog niet zo zwaar gehad als zij. Dus Sabine twijfelde. Wat wel weer iets had. Ontzettend opgewonden en mysterieus doen over een in zwart-wit gekiekte tepelhof, maar wel mooi artistiek gefotografeerd, en je twee maanden eerder vlak na Het Klokhuis wreed in de uitademplekken van het lichaam laten bezitten, de wilde Eland dans voor eenzame mensen dansen.

En toen kwam Reneetje. En toen vond ik het mooi. Het was prachtig. Nu is het uit.
Tot volgend jaar, in wat voor vorm dan ook.

Doordevil heeft het volbracht.
Met nederige en toch grote dank aan Arno die deze pagina steeds heeft verzorgd. Ik ben nog steeds verbijsterd over zoveel aardigheid. Arno, dank je wel. Het was één lang jongensboek. En we scoorden in de verlenging.

Groeten, Nico

Dag

Tara ontdekt de boekdrukkunst

Wat een heerlijk gek wijf, die Tara. Ik heb het tijdens haar verblijf in het huis helemaal niet in de gaten gehad, maar dat is echt een Nieuwe Wilde.

Iemand die voortdurend de grenzen van de humor verkent. Steeds die rand van Der Totale Lachkrieg opzoekt. Jammer dat ze zo'n onwillige groep trof die niet net zoals zij allemaal geinig aluminiumfolie, kapotte ballonnetjes, knipseltjes van fotomodellen en leuke hebbedingetjes bij zich hadden, waar je, geinig woonidee, in een mum van tijd de woonkamer mee omtovert in een bruin-oranje met kurk beklede tienerkamer uit de jaren 70. Doe ook eens iets leuks met uw agenda! 

Het viel me nu trouwens, in combinatie met die omgekeerde met bont beplakte overleden Afghaan, leuk mode-idee, die ze als jas droeg, dat zij griezelig veel lijkt op de gitarist van Slade, die Bugs Bunny met twee lamellen aan de zijkant van zijn hoofd. Tara zette zich weer zeer ongeloofwaardig neer als een lekker vlotte, bijgogeme meid, die weet wat ze wil. 

We hadden haar nooit gezien zoals ze was en het was uiteraard weer de schuld van alle anderen, die niet alleen de grove fout hadden begaan om de Typisch Amsterdamse Humor niet te begrijpen ( in restaurant dreigen in bloemenvaas te pissen, aan wanhopige Chinees steeds vragen "lekening, lekeling" en in Joegoslavisch restaurant vragen wat de stand is tussen Schervië en Kronatië en als de mixed grill op tafel komt een leuk sabelgevecht doen, dwars door het restaurant heen, me de enorme pennen waar het vlees aan is geregen), ze hadden ook Mystiek Objecten medegenomen in het huis. Had ze nog nooit gezien, Tara. 

Ja, boeken, ze had er ooit wel eens van gehoord, van dat je het kon lezen enzo dat je wist zeg maar dat wat in feite als mars in scorpio stond dat je dan in boeken zeg maar aan anderen met van dat je over sterren kan praten, dat wist ze wel, maar dat er mensen een boek voor hun plezier gingen zitten lezen, dat ging er bij haar niet in.
Ik begrijp het wel. Ze komt uit het American Footballwereldje, waar je nog wreed in al je publieke lichaamsholten wordt ontgroend als er alleen maar een vermoeden is van intellectuele verrijking. Als er een krant in je tas wordt gevonden en je kan niet aantonen dat je hem zolang, als vochtvreter in je schoenen wilde doen, dan heb je het zwaar in dat wereldje. Maakt Tara's betoog over zelfstandigheid en grenzen verkennen er niet echt sterker op, dat je weet dat ze jaren lang in een  fosforescerende string met twee pluizige ballen in haar handen "danseres" is geweest  bij de Amsterdam Admirals. 

Lekker bewust bezig zijn en je helemaal wegcijferen voor de jongens. Trots zijn op een plaatsje bij de elite van Domme Amsterdamse Meiden Met De Nieuwe Tiet. Ieder weekeinde weer in een van god verlaten weiland met je blote reet een dansje doen, dat is echt wel lachen! Maar die lulletjes in het huis gingen boeken zitten lezen! Dan houdt het op. Dat ben ik met haar eens. Net als ik is Tara stomverbaasd dat men steeds van alles van haar wil weten.

Ontluisterende beelden van Tara op het toilet, zonder toiletpapier. Ik had dat helemaal niet willen zien. Natuurlijk, ik respecteer het natuurlijk als vrouwen in het geheim, als mannen slapen of de auto wassen ook snel ontlasten, maar dit, deze openbare schijtpartij, dat drukt voor mij zwaar op die hele fotoreportage in de playboy. Sabine, die zie je nog wel min of meer voor je in de Hangende Lotushouding terwijl Hij Die Vuur Uit Lid Slaat onder haar camerabewust lag te zwoegen. Dat zit die foto's niet in de weg, sterker nog, geeft ze een zekere meerwaarde . 

Maar Tara kan je, tenminste dat heb ik, niet meer anders zien als met die al half opgedroogde plak linzenkak tussen haar Amsterdamse bilspleet. Toch? Of overdrijf ik? Ik vind, en daar ben ik misschien wat ouderwets in, dat er sowieso niet met elkaar gesproken moet worden tijdens het ontlasten. Ja, dat ga ik mijn kinderen leren. Nooit antwoorden op de vraag, "en nog wat meegemaakt op je werk" als je net een onafwendbare indaling voelt. Maar Tara had er minder moeite mee. Zat lekker wat te schreeuwen en te roepen en af  en toe zat ze ook met haar handen te zwaaien, tussen de deur, en ik dacht steeds maar: ze heeft nu bolussporen om haar poepert. 

Je rook haar als het ware ook. Nooit meer uitzenden, of dat taboe doorbreken, dat is ook goed. Meer interviews met bekende ontlastende Nederlanders. "Ivo Niehe Loopt Leeg "waarin de kokette presentator, net mijn zijn beentjes boven de toiletvloer bungelend, gezeten op een toilet,  Prince nog één keer mag interviewen. Moet de band weer terug, omdat er door Prince nog een beetje galm op de plons moet worden gezet.

Bianca, wat zullen we er van zeggen. Tot mijn grote ongenoegen zat ze vanavond opeens allemaal zinnige dingen te zeggen. Ik wilde wolliger taalgebruik, meer rituele dansen rond een vuurpot, meer Denkende Vrouw Van Nederland gedoe, maar ze hield zich in, op die ene heel woeste aanval van artisticiteit na. Hij kwam van links het haar van Bianca in suizen, de inspiratie.  Zag u hem in de keuken?  Ik ken dat wel van Arend Kaapskogel, die ook als een mokerslag wordt getroffen door nieuwe ideeën. Nu weet ik het, maar die gooit zo een bord eten naar het plafond als hij opeens bedenkt dat hij Pikachu's om een klok wil lassen om zo de factor tijd aan een rage te hangen. 

Bianca had het over een bij in het haar, maar dat was gelul. Ze heeft het zelf misschien niet eens in de gaten gehad, maar een kwartier later stond ze opeens die deur te schilderen "vanuit een onderbuikgevoel". Wel ontzettend mooi gefilmd, Uniek materiaal. Voor het eerst ook op tape, een op de zijkant van het hoofd landende Crea Komeet. Voor de goede orde. 

Bianca vergat voor het gemak even dat zij toen vooral als een soort pulserende moederkoek op het bed lag omdat Mona vertelde dat zij door het publiek als "wisselvallig" werd  ervaren. Dat blijft voor mij toch hét moment. "O, Ruud, ze vinden me niet leu-heu-heu-heuk, en ik ben wel heel leuk." Ik begreep na vanavond, net als Willem, nog steeds niets van Bianca. Er is met te veel respect omgegaan met deze Morele Prinses. Ook nu, tijdens interviews iedere keer als ze heeft over "een stukje" keihard op haar wang slaan. Een ander manier is er volgens mij niet. En daar dan later, net als Sylvana van TMF een lekker vlot weglezend boek over schrijven, met veel plaatsje voor Tara.

Waar ik wel ontzettend van heb genoten is die scène met de vlieg. Die aandacht van de groep voor dit wezentje. Alsof ze Martin opnieuw aan het klonen waren, zo fanatiek werden de bewegingen gevolgd.

Willem. Ik vond hem wel sympathiek. Na Ruuds optreden van vorige week ben je geneigd hem veel te vergeven. Heldendaad, eigenlijk, de nominatie van Ruud. Ja ik ben helemaal om. Ik houd het voor mogelijk dat Willem als een van de weinige bewoners heeft gezien wat voor spel Ruud speelde. Hij zette zich vanavond wel weer wat storend neer als een simpele boerenlul die al die stadse praat van die mirakelse Bianca niet begreep. Wij ook niet Willem, maar daarom gaan we nog niet ieder weekeinde Kuutjesvielen in Oude Bok Van Klaveren, bij het Tjottefiekmeer. 

Waarom die nederigheid. Gooi die schroom van je af!  Als er iemand een caravan verdient ben jij het wel!!!  Nu moeten we alleen nog uitzoeken waar Willem zijn zus in een kast heeft getimmerd. Want dat was natuurlijk de echte nekslag, de publieke afkeuring van zijn zus.

Genoeg voor vanavond. Schrijf nog 1 keer over BB, volgende week tijdens de reunie en naar aanleiding van laatste aflevering.

Café "De Gescheurde Schaamte"

Het zijn wel prachtuitzendingen, vind ik, op de donderdagavond. Wat heb ik weder zitten genieten van Mona, Koningin der Nichten. Ben je lekker mee. Het Louis Neefs-effect. We nodigen Mona uit in café The Backstreet Boy en dan gaan we met zijn allen net doen alsof het een moordwijf is. Erger kan niet. Maar ze vond het een eer. Dat is dan wel weer leuk voor Moon. Ik voelde, als heteroseksueel medemens, inmiddels de jeukende uitslag vanuit mijn liezen weer in ras tempo over het lichaam trekken. 

Oude tijden herleefden. "Opgelazerd, achterlijke zus van Sjakie Schram. Je kan niks, hoor je, niks!!!" Dat werk. Mona vertegenwoordigt precies de diepe ellende die mij heeft aangezet tot het schrijven van deze columns. De mythe van de Amsterdamse Humor Die Niemand Begrijpt. Het houdt ongeveer in dat je met een een doorrookte bokkingstem heel hard en heel onecht lacht om je eigen grappen en om niet. Amsterdammers. Veel "schat" zeggen en "poppie". Een man er bij zoals die van Mona, met die gouden hondenriem om zijn hals en het hoofd permanent op verbaasd, dat is ook nooit weg. Prachtig huis ook. 

Droom van iedere kleinbehuisde Echte Amsterdammer: als ik ooit in Almere-Buiten kom te wonen dan ga ik lekker gek doen met hekjes voor mijn huis. Het had, tussen de andere huizen, een beetje de sfeer van de voorgevel van Pré-Natal. Leuk, dat
roze. Je voelde ook direct een intens medelijden met de buren, die waarschijnlijk 3 maanden naar een kakofonie van gezaag, gebrul en hees gelach hebben moeten luisteren toen de hechte familie, geen enkel punt , Moontje, de voortuin kwam doen. 

Mona was niet bescheiden. Had zo'n beetje dat hele programma op de rails gegooid. De eer ging nu naar Ruud, maar zij had het knuffelen wel degelijk een onmenselijk gezicht gegeven, ere wie ere toekomt. Ook de karaoke-gekte had zij in het huis gebracht, dat werd helaas nog wel eens vergeten. Ruud was een gevoelsmens, dat had ze meteen gevoeld. Wat Ruud met name had gevoeld was het gloeien en groeien van haar oneindige tepelhoven onder zijn uitgebeten wieler-oksels. 

Samenvattend: de hel, het item met Mona. Alsof je drie uur naar een documentaire moet kijken waarin Hennie Stamsnijder praat over de zin van het leven. Ingeleid door Gert-Jan Teunisse en in gesprek met zijn goede vriend Ed de Goey.  Mona
trapt in dezelfde val als veel sporters. Ze gaan meningen ventileren, woekerend met een woordenschat van 7, en dat gaat fout.  Het krijgt iets heel pijnlijks, als je iemand als Mona frontaal gaat filmen en min of meer onbeperkt aan het woord laat. Het is een verbale kastijding, niet meer en niet minder. Zoude er al iemand in haar omgeving voorzichtig durven zeggen dat ze over een half jaar Boegbeeld van de Verloren Roem is? 

Maar misschien wordt het wat en zie ik het te somber. Gaat het lopen als een gek, café Het Gebroken Bekken. Typisch Amsterdamse gewoonte in café Het Gespleten Schaambeen: wie het eerst de twee met bier gevulde cups van een in lood gegoten BH van Mona  in één keer opdrinkt mag zo hard mogelijk met de blote handen op Mona's benige vulva slaan. Een nieuwe Houdini is opgestaan! Tot ziens in café "Het  Vergruisde Kruis". Zal wel weer iets als Mona's Corner worden, ben ik bang, of Mona's Nichtjes.

Cyril, wat moeten we er van zeggen. Lijkt me de bijdehandste van het stel. Leuk dat ze haar huis met de toevoeging van wat karpers en een lampion precies die sfeer meegaf die wij zo van haar kennen. Leuk woonidee: laat om de vijf minuten iemand iets in een rieten mandje op je tafel zetten. Verder vond ik haar alles wel scherp zien. Kan haar wel verklappen waarom ze er uitgestemd is. De tarotkaarten en de magnetische instraalsessie met Ruud. Volgens mij  zien Nederlanders, ondanks de
wildgroei aan Parabeurzen ("demonstratie aurahielen, de Nederlandse variant van aura-healen. Komt allen, vlak naast de stand Genezen vanuit de Pezen")  dat toch liever niet. Piskijken, dat gaat nog net, want dat heeft iets Oudhollands en het geeft een zekere warmte, maar de geheime Ganoeroe Bazata genezing, het Baleto-en van de Soeloekawi, dat gaat veel mensen te ver. Vier keer afhaalchinees in het jaar, dat is voor velen wel de grens aan invloeden van buitenaf. Jammer. 

Ruud! Allemachtig, wat een ontluisterend en onthullend interview. Als er één iemand voor de winst heeft gezeten, iets dat Willem tot aan de dood zal worden nagedragen, dan blijkt het Ruud wel te zijn geweest. Ja, hij was teleurgesteld. Hij had mensen beziggehouden, hij had quizjes gedaan etc. Hij was echt aan het entertainen geweest, en wat kreeg hij, stank voor dank. Godverdomme voor niks uitgesloofd. Dat ademde hij uit gisteren. Als één iemand  niet zichzelf is geweest dan is het wel Ruud. Kon Willem wel op zijn bek slaan, maar op het moment zelf "gaf het niks, joh, ahhh, gebeurd is gebeurd, man, we lullen er verder niet over". Ook de bizarre verklaring dat hij, indien vrijgezel, "zijn hengeltje zeker had uitgegooid". 

Ruud ten voete uit. Staat niet eens stil bij het idee dat misschien niemand van de dames genegen was om zich door deze met donshaar overwoekerde viriele bamboespruit wreed in de lichaamsholten te laten exploiteren. Vrouwen zijn voor Ruud een al dan niet behaard kruis met daaromheen wat ledematen. 

Die drang om te winnen werd nu ook wel heel duidelijk. Die is maar met één ding bezig geweest in dat huis. Niet zichzelf blijven, maar zichzelf acteren. In zo'n wereld leven we inmiddels. Het reclameobject zegt tegen de consument: "ik doe dit om er een slaatje uit te slaan". Men hoeft niet eens meer te suggereren dat Ruud het produkt waardeert. Maakt niets meer uit. "Ja, mense, ik lach me gek, want van de hotelketen vinde ze he goed dat ik me geheel vrijblijvend drie maal per jaar zeg maar, met genodigden, winnaars van een tekenwedstrijd of zo, oneerzaam beroer in een hotelhanddoekje. En ik sleep binnen wat er binnen te slepen valt. 

"Komen Voor Bibi" noem ik de actie. Mensen die zichzelf 'een volkse jongen' noemen die 'de mensen nu eenmaal graag zien', altijd voor oppassen, is mijn advies. 

Bart had voornamelijk gewonnen door omstandigheden ten nadele van Ruud. Wat een egotripperij. Zou het bij Ruud al zijn opgekomen dat Bart misschien heeft gewonnen omdat mensen hem gewoon leuker, slimmer en vooral oprechter vonden? Ik denk het niet. 

De rest van de week vroeg naar bed, want alle gal, al het zuur, al het venijn gaat er uitdruipen bij de hernieuwde kennismaking met Zij Die Theatraal Is, Bianca. Telt u de nachtjes maar. Het wordt een ziedende column, volgende week donderdag. Belofte maakt schuld.

Martin doet flink

Ach ja, Martin... Om hem heb ik het hardst zitten lachen vanavond. Je zag nu pas, in nooit uitgezonden stukjes, dat Martin wel degelijk veel verzet en power in zijn, qua fysieke perfomance Zuid-Engelse lichaam had. 

Duidelijk niet op de momenten als Bart zich op wat voor manier tegen hem aanvleide.
Zelden iemand zo te gek zien gaan op een geïmproviseerd wipje. Dat vind ik ook de klasse van Bart, dat hij daar geen melding van heeft gemaakt, de brandplekken op zijn rug van de woest heen en weer schietende verheven kater-roede van Martin, toen deze achter hem zat op de wip. De aandacht ging uit naar Ruud, die de woordspeling "wippen" ongeveer 12 keer op zijn tong proefde. "Ja, joh, wippen, wippen". 

Als er muziek op had gestaan had hij de toen nog onbekende borsten van Sabine waarschijnlijk een ritmische dans op zijn be-eelte wielerknuisten laten dansen. Maar Martin, daar ging het werkelijk om, in deze scene. Die zat enorm te genieten met die harde soldatenkont van Bart tegen zich aan. Ik kan niets bewijzen natuurlijk, en Martin heeft erg veel verdriet om dit soort reacties, maar ik vond het klagen over het vermeende little toe-fucken niet zo sterk meer na deze beelden. Maar, en daar had ik het over, wat een leider af en toe, Martin.

Prachtig moment, volgens mij nooit  uitgezonden, of wel, want ik ging altijd pissen of iets te eten klaarmaken als die Lekker Gekke Gezelligerd in beeld kwam, als hij voor eens en altijd laat voelen dat er met hem niet te sollen valt: "we gaan die broden rond bakken i.p.v. langwerpig." Een statement. 

Je zag aan het holle ruggetje van Willem dat hij er goed inhakte, deze mededeling. "Turks brood". Waarom niet. Waarom altijd dat rechte. Laten we eens uitbundig doen. Stond in zijn eentje nog eens het door mij zo gevreesde creatief brood bakken uit te vinden. Kom je bij vrienden, hangt er opeens een van brood gevouwen roze drol aan de deur. Maak eens een huisnummers van melkbrood, geinig woonidee!! 

Vreselijk dwars mannetje, die Martin, zoekt altijd nieuwe wegen. Waarom altijd proberen een woest door het huis vliegende vogel proberen te vangen door er heel hard achter aan te gaan hollen? Martin probeerde op een adembenemende manier te communiceren met de vogel, door in zijn onderbroek een staande Zen-houding aan te nemen. Het was dacht ik de Gepijnigde Late Lotushouding. Wist hij veel dat Maurice nog maanden lang voor levensgevaarlijke situaties zou zorgen door min of meer permanent met zijn volkomen onafhankelijk van het lichaam opererende ledematen door het huis te fladderen. Nee, dat vond ik Martin erg goed doen.

Op een heel andere manier leren kennen. Praat nu een paar keer per week met Mona over de zin van het leven.

Zag u Bianca ook nog even, met die inmiddels beroemde zeehond op het hoofd. Ik zag nu pas dat het bolle gedeelte was gemaakt van de moeder en dat de rand een losjes er omheen geknuppeld kleintje was. Dat was ook het doel van die Laplandreis van Sabine om, na de wat tegenvallende Natte Buffelhuid Look tijdens de slotuitzending, nu ook eens zelf wat om haar hoofd te knuppelen, maar tevergeefs.

Nieuws!!! Ze gaf het toe, ze hadden gecopuleerd. Houd op! Als een nietsvermoedende Christen-ouder via de EO per ongeluk op dit filmpje stuit dan explodeert de monitor vol in het Christelijke aangezicht. Dit was het neuken waar je vroeger over hoorde vertellen, tijdens werkweken. Die en die hadden het daar en daar zo en zo gedaan. Verschil met Bart en Sabine is alleen dat deze werkelijk voor het oog van heel Nederland luid snuivend de paringsdans van de Bronstige Hete Wisent hebben gechoreografeerd. Waarvoor hulde, Ere wie ere toekomt.

Sabine. Wat moeten we er van zeggen. Lijkt me al bijna niet meer te redden. Ze formuleerde het zelf al heel duidelijk. Ze had inmiddels dingetjes geleerd hoe het er in het wereldje aan toe gaat. Stoomcursusje bekende Nederlander. "Je lacht heel hard om Mental Theo. Nee, niet Dental Theo, dat is de onderduiknaam van Maurice, daar ben je mee in de war. Dus, onthoud: Mental Theo is top! Als hij je borsten wil signeren, niet vreemd opkijken, beschouw het als een eer. 

Ook niet verbaasd doen als Mental Theo heel hard schreeuwt en zich steeds op je oorschelp vastzuigt als hij met je praat. Die jongen heeft al drie jaar interviews gedaan in discotheken. Het gaat Sabine goed af. Net de goede bescheidenheid, het levende knaagdier met een elastiek op het achterhoofd gebonden en nog even afrekenend met Willem omdat die haar niet leuk vond. Het kwam ook door Mona, zoals bekend geniaal op het verbale vlak, kijk haar jongleren met drie woorden, dat zij een bepaalde kant op was gedrukt waardoor ze opeens zei "For the time being". 

Het kwam allemaal door de anderen dat zij er uit was gegaan. Geen enkele zelfreflectie. Zou het nooit bij deze non-helden opkomen dat, met name Martin, er gewoon uit zijn gezet niet omdat ze een fout maakten, maar gewoon omdat ze een niet te harden onechtheid en verwaandheid uitstraalden die ieder kijker direct herkende? Waarschijnlijk niet.

Het is al weer laat. Ik verheug mij erg op Mona volgende week. Dat wordt genieten.

Karin is gegroeid

Ja!!! Laat Maurice in een film acteren. Hij vroeg er zelf, min of meer, om. Alstublieft, producenten van Slechte Nederlandse Films Met Veel Onverstaanbare Dialoog, gooi het roer eens flink om. Nieuwe genre, slechte Nederlandse Film Met Veel Gebit En Onverstaanbare Dialoog. Dat worden unieke beelden, Maurice bij de Gouden kalf uitreiking. Doet mee in de categorie Onverstaanbaarste Onderwaterscene. Moet zelf ook winnaar bekend maken en ontroert een volle zaal door drie kwartier te doen over het uitspreken van "Kruimeltje". Beste film in de categorie "Met Geelfilter Gemaakte Nostalgische Film Net Voor De Kerst Uitgebracht Voor Het Hele Gezin In Plaats Van Weer Een Disneyfilm" De categorie wordt door Mona voorgelezen omdat ze anders de uitreiking over drie dagen uit moeten smeren.

Van Maurice het meest genoten vanavond. In dat duikerspak. Jammer genoeg geen beelden van de uiterst zeldzame, nog nooit gefilmde Jaloers Op Bart Dans, die uit schuchterheid vlak onder de waterspiegel wordt gedaan.

Wat zat Phil IJzerdraad nou over Bart te oudehoerendozen? Bart manipuleerde en Bart deed expres gek met plantje. En als dat zo is, wat is daar dan op tegen? Wie heeft toch bedacht dat alleen iemand mag winnen die volledig zichzelf is? Wat een onzin. Al was Bart de boel aan het entertainen, wat dan nog. Als je kan kiezen tussen een autootjes knedend gevoelsmens die bepaalde dingetjes van anderen gewoon met bepaalde dingetjes merkt dat het klikte dat voelde je dan had je aan een blik genoeg over een bepaald dingetje en tussen een wat geforceerd leuk doende dwarskont, wat kiest het publiek dan? Is inmiddels bekend. Nee, mag niet van de Gewoon Politie. Luid gebel. "Ja meneer, wij hebben een klacht binnengekregen. Van de buurvrouw aan de overkant. Hoe oud bent u? Juist. En wat deden wij een half uur geleden. Juist. Toen stonden wij heel gek te dansen met de handen boven het hoofd en een sneetje brood voor ons mond als microfoon. En dat vinden wij normaal? 

Hoe denkt u dat dat is voor volwassen mensen in de straat. Nee, daar hadden we nog niet over nagedacht, meneer denkt dat het hem allemaal maar aan komt waaien. Dus wat gaan wij met deze rol ijzerdraad doen? Juist, ja, daar gaan wij Grote Mensen Bepaalde Dingen van vouwen." 

Het schiep wel duidelijkheid, de eerlijkheid van Maurice, maar hij had natuurlijk ontzettend ongelijk. Bart heeft het wat slimmer aangepakt misschien. Volgende keer, in een ander programma gaan we dan eens De Gewoonst Gebleven Nederlander kiezen. Afgesproken?

Leuke locatie, dat lege zwembad. Ze dachten, Maurice, dan doen we iets met sport. Deze bewegingskunstenaar, die zijn ledematen op een unieke manier niet vanuit de hersenen aanstuurt maar vanuit de achillespees verdiende dit decor. 

Anouk. Wat moet je er van zeggen. Twee dagen in het huis en al een volkomen identiteitscrisis. Ook een prestatie. Voelt zich een beetje de zus van Bart terwijl Bart haar meer ziet als het achterlijke nichtje dat hij twee keer per jaar bij zijn oma ziet en dan steeds heel hard in zijn oor schreeuwt dat ze net broer en zus zijn. Wat ik een beetje miste bij Anouk, maar ook bij de andere bewoners was zelfspot. Gaan al teveel uit van het idee dat zij daadwerkelijk boeiend zijn. Ik had gehoopt dat met name Karin dat zou melden, maar helaas. Geloven al te veel in de gecreëerde mythe. Jammerlijkste voorbeeld wordt Ruud, die 34 keer per week volledig zichzelf probeert te blijven met diverse producten in zijn handen. Ik voorspel, dat wordt de mooiste en tegelijkertijd de ergste televisie ooit, de eerste keer dat Ruud zichzelf als lekkere gekke man neer gaat zetten in een eigen programma. "La je nie ge mahe" wordt waarschijnlijk de bloedeloze titel en i.p.v. punten kan men knuffels en maatjes verdienen.

Karin vond ik het slimst. Zag het allemaal wel scherp. Verrassend nieuws in deze uitzending: ze is gegroeid. 

Mooiste nieuwe moment, de mop die Maurice vertelt en dan met name de mooiste ik geniet met volle teugen grijns ooit gegrijnsd , van Ruud, als hij het woord stijve hoort. 

Verder kan ik niet anders zeggen dat ik me ontzettend op de uitzending met Bianca verheug!!! Ik denk dat ik hem samen met de verzorgers in Pieterburen ga kijken. Martin is ook al fijn, volgende week. Misschien vertelt hij nog een keer het verhaal over de echtbreker die hij recht in de kont keek. 

Tot dan. 

Bianca's Zeehond

Prachtige beelden vanavond, in "Geld voor je leven." Meteen in het begin al waardevolle beelden voor de BigBrother archivaris, namelijk aangrijpende filmmateriaal van de geboorte van Bianca’s witte bontmuts in Pieterburen. Je herkende in de zeehond al de toekomstige vorm van de hoed die ze tijdens het legendarische strandinterview met Daphne op had, namelijk een kalkloze om het hoofd te draperen reuzendrol. Toon mij de zeehond en ik zal u de hoed schilderen. Arend Kaapskogel, de bekende Toegepast Kunstenaar die weer meer "iets met metaal heeft" en die, zoals u weet, met een zwarte alpino op zijn karakteristieke kunstenaarskop, meerder malen actief was in het Bigbrother huis, die kan dat ook. Die ziet geen metalen plaat, maar die ziet eigenlijk al het kunstwerk in het metaal. Hij hoeft het er alleen nog maar uit te zagen. Is nog steeds goed bezig, Kaapskogel. Ik krijg veel vragen over hem. Ik kan u melden dat hij momenteel in Drente bezig is, in een oude Silo, die hij aan de binnenkant helemaal wil betegelen met spreukjes. Een soort geïmplodeerd toilet van je oma, maar dan 5000 keer groter. Ik houd u op de hoogte. 

De uitzending vanavond. Niet erg veel spannends over de oud-bewoners. Ruud zagen we in de rondte lopen. Bleef in zichzelf steeds maar herhalen dat hij niet wilde veranderen. Nee, hij ging absoluut niet veranderen, dat was zeker. Er vreselijk van genieten en dus niet veranderen, maar ook zeker niet veranderen. Maar wil er iemand in Nederland dan dit figuur, deze tot levende materie geknede natte droom van iedere programmamaker, dit prototype van De Nieuwe Man, deze volkomen uitgeëvolueerde nachtmerrie van De Grappige Man Zoals Wij hem Graag Op Televisie Zien gaat veranderen? Nee, denk ik. Dus niet opeens hele zinnen gaan formuleren en een lans breken voor de seksuele gelijkheid tussen man en vrouw. Meldde hij ook nog, dat hij het jammer vond dat hij werd afgeschilderd als een beetje domme jongen. Want dat was niet zo. 

Start u de band even. Hebben wij het hier niet over de man die volkomen vanuit het bonkende onderlichaam slechts slurpend en schreeuwend op vrouwen kon reageren. Vrouwen hadden vooral Grote Ballen en waren ideaal om te knuffelen (lees hier neuken) Ziehier het genuanceerde wereldbeeld van Ruud. Mannen worden voetbalmaatjes, of drinkmaatjes en vrouwen worden voornamelijk beoordeeld op het formaat Zaanse Bollen. 

Overigens hoorde ik via via dat ze pas zo laat recente videobeelden van Ruud hadden ontvangen omdat hij 3 dagen had gefilmd met de lens aan zijn oog, waardoor wel een soort van surrealistisch stuk werk voor de betere Filmhuizen was ontstaan, iets waar een Bianca waarschijnlijk mee aan zou komen op een filmacademie, titel "Omgekeerde Theatrale Ziel", maar niet iets wat ze graag in dit volkomen debiliserende programma konden gebruiken.

Bart was ook goed bezig. Scherpe analyse van Zwitserland. Als je gaat zitten zie je om je heen allemaal bergen. Onwijs gelachen daar, helemaal gek die Zwitsers, met die bergen, echt. Sowieso die bergen, dat is echt lachen, vanuit de grond, zeg maar en dan omhoog, daar heb je hier geen idee van joh. En daar dan gewoon op gaan zitten, samen met die Zwitsers, onvergetelijk! Lag ook gewoon sneeuw, weet je wel, niet dat gelul van Nederland, dat het altijd regen moet zijn. Nee, hij had het echt toppie toppie gehad in Zwitserland, kon hij iedereen aanraden. Gek worden met die Zwitsers, man, man, wat hadden ze gelachen toen 1 van die Zwitsers op een slee was gaan zitten en heel hard naar beneden was gegaan, nou je begrijpt het, dat was uniek, dat maak je nergens mee. He-le-maal gek die Zwiters. Aanradertje! Ademloos hing ik aan de buis. Dit was waardevolle informatie van de winnaar. 

De ontmoeting met de oud bewoners vond ik een beetje tegenvallen. Willems broer veel aan het woord, ik dacht over Kutsjevielen en wie er een goede kans maakte op de eindoverwinning. Ik verstond het verder niet zo goed. Bart had zijn vriend weer bij zich. Leuke jongen, maar niet iets om de hele dag regelend om je heen te hebben. Alles onder controle, maak je niet druk, he, leuk je te zien, kom Bart we gaan weer door. Dat werk, geloof ik. 

Morgen mij weder, samen met u, onderdompelen in BB. Ben benieuwd of dat een beetje te harden is, de bewoners gevangen in de persoonlijke leefsfeer. 

We zullen het zien. Tot morgen.

Valse kak

Godskoelere, wat een programma. Waar ik me doorheen heb moeten werken om Bart uiteindelijk met de Zwitserse vertegenwoordiger van de Bejaarde Liberalen Hans Wiegel Terug Partij in een pilsje te zien happen. 

Bart gaat duidelijk voor Foute Kak. Eerst Sabine, die in haar hele gedrag doordrenkt is van een wat verveelde verwendheid. Ging Bart als een blok voor. Je snapt het ook wel, het is het krantenjongens-syndroom. Zet mooi wel Roelofarendsveen op de kaart als een gemeente waar wel degelijk ook geneukt wordt, en nog wel met Mooie Vrouwen ook. Sabine is denk ik niet helemaal mijn type, hoe zeg je dat. Een beetje te veel Amerikaans Mooi met Te veel Haar, zeg maar zoals de moederhoer eerder in de uitzending van vanavond. Daar heb ik in het geheim toch wel weer even van zitten genieten, deze Erotische Danseres. Niet om de veronderstelde sexy uitstraling maar meer de opeenstapeling van clichés zo compact in 3 minuten film. 

Allereerst het volkomen foute idee dat mannen tijgerpakjes leuk vinden. Voor in een film wel leuk, maar in het echt te belachelijk voor woorden, het tijgerbroekje met opengewerkt kruis. Maar daar liep zij mee in de rondte alsof ze naar de Albert Cuyp ging. En dan dat gelul over muziek. Normaal deed ze iets op eigen muziek. Ook fout. Geile mannen willen volgens mij, ik doe maar een gok, helemaal geen dansje met drie verborgen emotionele lagen zien, dat het zeg maar sexy is maar ook een felle aanklacht tegen het sluiten van de buurtsuper om de hoek, als je goed luistert. Een ziekte is het. Niemand danst nog gewoon de Funky Chicken of The Finger Lickin Good, maar er wordt maanden door aandoenlijke amateurs onder aanvoering van een beetje artistieke broer die iets met licht en geluid doet, gewerkt aan een Arty dans. Veel met betekenisvol kijken en proberen de muziek van Supertramp te vertalen in een emotionele prikkel naar het onderlijf toe. 

En dan die borsten! Vlak voor de uitzending nog snel twee tijgerbollen er in geduwd, zo zag het er uit. Welke kant ze ook op bewoog, die dingen bleven als de wijzers van een kompas recht naar voren wijzen, aangetrokken door de onzichtbare grote tietenmagneet, die ongeveer op de 46e breedtegraad zit. 

Maar genoeg er over. Dit was te mooi om te laten liggen. Bart. Daar had ik het over, met zijn hang naar Valse Kak. Ook net iets te leuk met Anouk, die het zo’n beetje heeft uitgevonden, het kakken in het openbaar. Vlak voor de opname mogen altijd alle Kinderen voor Kinderen bij haar in de eenheid slapen, om een beetje in de sfeer te komen. En dan nu weer, Bart, met die ook net iets met te veel bovenlip pratende vriend van hem in de buurt steeds uitgebreid toasten met allemaal lachende rode spencertjes. Brrrrrrrr. 

Verder niets van belang gezien. Ruud morgen. Misschien levert dat wat op.